szabelka

szabelka
szabelka
f.
Gen.pl. -ek emf.
1. = szabla 1.
2. przen. potrząsać szabelką rattle the saber; flex one's muscles; wymachiwanie l. potrząsanie szabelką saber-rattling.

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • szabelka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. szabelkalce; lm D. szabelkalek, {{/stl 8}}{{stl 7}}zdr. od rz. szabla: Machać szabelką. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • szabelka — Pobrzękiwać, potrząsać, wymachiwać itp. szabelką a) «manifestacyjnie grozić zbrojnym wystąpieniem»: Mit Polaka wymachującego szabelką odchodzi w przeszłość. Młodych ludzi charakteryzuje przede wszystkim pragmatyzm. Wprost 899/2000. b) «zachowywać …   Słownik frazeologiczny

  • szabelka — ż III, CMs. szabelkalce; lm D. szabelkalek zdr. od szabla w zn. 1 Ozdobna szabelka. Drewniana dziecięca szabelka. ◊ przestarz. Pobrzękiwać, potrząsać szabelką «manifestacyjnie grozić zbrojnym wystąpieniem» …   Słownik języka polskiego

  • pobrząkiwać — Pobrzękiwać szabelką zob. szabelka …   Słownik frazeologiczny

  • pobrzękiwać — szabelką zob. szabelka …   Słownik frazeologiczny

  • potrząsnąć — Potrząsać szabelką zob. szabelka …   Słownik frazeologiczny

  • potrząsać — szabelką zob. szabelka …   Słownik frazeologiczny

  • wymachiwać — szabelką zob. szabelka …   Słownik frazeologiczny

  • odejść — 1. Odchodzić od rozumu, od zmysłów «tracić jasność rozumowania, popadać w panikę z jakiegoś powodu»: Ewa zgubiła się. Przez dwa długie tygodnie tułała się po kraju, próbując znaleźć swój dom. Rodzina odchodziła od zmysłów. GWr 18/01/2000. 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • odchodzić — 1. Odchodzić od rozumu, od zmysłów «tracić jasność rozumowania, popadać w panikę z jakiegoś powodu»: Ewa zgubiła się. Przez dwa długie tygodnie tułała się po kraju, próbując znaleźć swój dom. Rodzina odchodziła od zmysłów. GWr 18/01/2000. 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • pobrząkać — a. pobrzękać dk I, pobrząkaćam, pobrząkaćasz, pobrząkaćają, pobrząkaćaj, pobrząkaćał pobrząkiwać a. pobrzękiwać ndk VIIIb, pobrząkaćkuję, pobrząkaćkujesz, pobrząkaćkuj, pobrząkaćiwał 1. «spędzić pewien czas na brząkaniu; spowodować brzęczenie… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”